Simon Mari Pruys

Simon Mari Pruys (1927-1980) ontwerper, kunstenaar, schrijver, criticus. Simon Mari Pruys werd geboren op Java als oudste zoon van G. Pruys die daar werkzaam was als chemicus bij een suikerfabriek en daarna voor het Ministerie van Oorlog werkte. Zijn moeder was de dochter van een antroposofisch arts. In 1934 keerden zij terug naar Nederland. Simon Mari volgde de HBS in Arnhem en nam na de oorlog schilderlessen bij Jeroen Voskuil in Amsterdam en deed de MTS bouwkunde. Omdat hij die opleiding te droog vond ging hij in 1947 naar de Academie van Beeldende Kunsten Den Haag waar hij les kreeg in fotografie en grafisch ontwerpen. Toen hij niet langer door zijn ouders werd onderhouden, ging hij werken als freelance reclameontwerper met zijn vriend R.N. Baer von Hemmersweil.
Van 1950 tot 1952 verbleef Pruys in Parijs waar hij teken- en reclamewerk verrichtte; in 1951 huwde hij de binnenhuisarchitecte Hanny van der Geest die ook was opgeleid in Den Haag. Samen begonnen zij een praktijk in Amsterdam en in 1959 schreven zij het boekje Het binnenhuis dat een oplage van 15.000 exemplaren haalde. Pruys deed ook foto-opdrachten en ging colleges sociale psychologie volgen, een studie ‘waar hij zich, zoals bij alles wat hij doet’, schreef zijn vrouw, ‘op werpt met een ijver en ernst alsof hij daarnaast niets anders aan zijn hoofd heeft.’ Zijn eerste lezing (1960) ging al over de filosofische en psychologische aspecten van het interieur. In 1962 begon hij te schrijven voor het blad Mobilia. Een jaar later won hij de tweede prijs in de First Daily Mirror International Design Competition met een slaapkamerinrichting. In de jaren zestig werkte hij voor enige meubelfabrieken, maar kreeg de publicitaire arbeid de overhand. Pruys schreef in Het Parool (1964-66), Woonwijzer (1965-70), Het Algemeen Handelsblad/NRC (1968-73), Wonen TA/BK, De Volkskrant (1979-80) en de Leeuwarder Courant. Ook was hij docent aan de Academie van Beeldende Kunsten Den Haag en aan de Rietveld Academie. In 1974 werkte hij mee aan de serie kunstprogramma’s Beeldspraak. Een deel van zijn artikelen werd als boek uitgegeven onder de titel De nieuwe onzakelijkheid (1971) en De paradijsbouwers (1974). Pruys was ook betrokken bij het Instituut voor Industriële Vormgeving waarvoor hij een nieuwe koers uitzette op basis van zijn studie Dingen vormen mensen uit 1972. ‘Een groot winstpunt is’, schreef hij aan Rudy Kousbroek op 15 november 1969, ‘dat wij na jaren van interne strijd het idee ingang hebben kunnen doen vinden dat industriële vormgeving primair een culturele en geen economische aangelegenheid is…’ Toch verliet hij in 1973 met Nico Verhoeven en Wouter van Dieren deze organisatie omdat dit beleid geen gestalte kreeg.
Pruys schreef ook gedichten en maakte kunstwerken. Hannie Pruys-van der Geest schreef ook artikelen over vormgeving, vooral in Het Parool.


Deze biografie is afkomstig uit het boek ‘Visies op vormgeving, het Nederlandse ontwerpen in teksten deel 2: 1940-2000’ (2008) van Frederike Huygen. Voor deze biografie is gebruik gemaakt van de volgende bronnen:
– interview Marie Pruys.
– archivalia Pruys.