Bruno Ninaber van Eyben (1950), ontwerper. Ninaber van Eyben, zoon van een glazenier en geboren te Boxtel, volgde zijn opleiding aan de academie van Maastricht, afdeling vormgeving in metaal en kunststoffen, en ontpopte zich als ontwerper van sieraden. Zijn eindexamenwerk kreeg een prijs waarbij de jury sprak van ‘clean doordachte vormgeving…, die waarde voor de industrie kan hebben.’ Hij ging zich na zijn examen in 1971 verdiepen in de mogelijkheid om zijn sieraden zelf in serie te produceren en ontwikkelde een armband- en een halshorloge. Dat halshorloge werd opgenomen in de collectie van het MoMA in New York. Andere producten waren een tl-lamp en een polshorloge.
In 1979 ontving Ninaber van Eyben de Kho Liang Ie-prijs van de gemeente Amsterdam: ‘Als resultaat van zijn doorzetten zijn enkele produkten op de markt verschenen die stuk voor stuk het gelijk aan zijn kant plaatsen, en het levende bewijs vormen van de kortzichtigheid, conventionaliteit en visieloosheid van het Nederlandse bedrijfsleven’, aldus het juryrapport. Hij zocht in de jaren tachtig meer samenwerking met anderen en trad toe tot het bureau Peters en Krouwel dat sinds 1985 Ninaber, Peters en Krouwel (NPK) ging heten. ‘Geen enkel produkt is natuurlijk het werk van één man’, vertelde hij in Items 1984, ‘maar zelf opdrachtgever zijn is een vorm van autonoom (zelf)onderzoek, terwijl de inbreng van anderen de wijze waarop je tegen dingen aankijkt kan veranderen. Het is te vergelijken met leven als een vrijgezel of met een partner; er is samenspraak in plaats van isolatie; er zitten meer kanten aan de zaak.’ In datzelfde interview stelde hij: ‘Ik wil tegemoet komen aan een emotionele behoefte op een manier die technisch optimaal is.’ [nr. 13, p.16]
Ninaber, die in 1982 verantwoordelijk was voor het ontwerp van de Nederlandse munt, heeft zijn belangstelling voor techniek, materialen en constructies tot uiting gebracht in innovatieve producten met verfijnde details en een zorgvuldige afwerking. Hij vond het belangrijk dat de gebruiker met zijn producten een band zou krijgen en hechtte aan kwaliteit en duurzaamheid.
In 2007 ontving hij Oeuvreprijs Fonds BKVB en sinds 2003 is hij verbonden aan de TU Delft als hoogleraar vormgeving.
Deze biografie is afkomstig uit het boek ‘Visies op vormgeving, het Nederlandse ontwerpen in teksten deel 2: 1940-2000’ (2008) van Frederike Huygen. Voor deze biografie is gebruik gemaakt van de volgende bronnen:
– Crommelin, L. ‘Vormgevings-processen…’, ‘Scheppend Ambacht 27’ (1976) 6, pp. 124-126.
– Huygen, F. ‘Techniek als medium tot emotie. Gesprek met Bruno Ninaber van Eyben’, Items 3 (1984) nr 13, pp. 14-18.
– Teunen, J. ‘Bruno Ninaber van Eyben. With Compliments’, Rotterdam 2002.