Emile Truijen (1928-2003) industrieel ontwerper en docent. Truijen werd geboren in Soerabaya als helft van een tweeling. Omstreeks zijn vierde jaar vertrok het gezin naar Nederland. Hij werd getroffen door polio waaraan hij een verlamd been overhield. Zijn vader werd Directeur-Generaal op het ministerie van Economische Zaken. Na de opleiding binnenhuisarchitect aan de Academie van Beeldende Kunsten Den Haag (tot 1952) volgde hij een jaar lessen werktuigbouwkunde aan de HTS. Zijn stage liep hij bij Philips. Met een studiebeurs (van het COP) mocht hij in 1953 een jaar naar het Carnegie Institute of Technology en het Pratt Institute in de Verenigde Staten. Daar assisteerde hij professor Felver bij het onderwijs en werkte hij op diens bureau. Truijen raakte onder de indruk van de snelheid waarmee daar aan talloze verschillende producten werd gewerkt en van de professionele en zakelijke aanpak, maar vond het de Amerikanen aan onderzoek en analyse ontbreken. Van het Amerikaanse ontwerponderwijs deed hij verslag aan René Smeets in Eindhoven.
In 1954 begon Truijen een samenwerking met Rob Parry die eveneens aan de Haagse academie was gevormd en bij Gerrit Rietveld stage had gelopen. Ze werkten aan winkelinrichtingen, jaarbeursstands, exposities en producten als de bekende tweelingbrievenbus voor de PTT die vanaf 1958 decennialang in gebruik is gebleven. In dat jaar beëindigden Parry en Truijen hun samenwerking. Truijen ging alleen verder, maar streefde naar een bureau dat – naar Amerikaans model – verscheidene disciplines onder één dak had. Tegelijkertijd werkte hij als docent aan de Academie voor Industriële Vormgeving Eindhoven (1955 tot 1965).
In 1962 associeerde hij zich met Jan Lucassen, een leerling van hem. Truijen-Lucassen ontwierp gebruiksvoorwerpen, meubels en medische apparatuur. Een aantal van die opdrachten kwam via het IIV. Voor Vroom & Dreesmann maakte het bureau tien jaar lang winkelinrichtingen. Truijen noemde zichzelf relativerend en niet dogmatisch ten aanzien van vakopvattingen in die tijd.
In 1965 noemde het gegroeide bureau zich Tel Design Associatie. Ze werkten aan de huisstijl van het Vlaamse Dumont Wijckhuysen en aan die voor de Nederlandse Spoorwegen. Daartoe werd, op instigatie van Siep Wijsenbeek van de NS, Gert Dumbar in de maatschap opgenomen. Later kwamen Gertjan Leuvelink, René van Raalte, Frans van Mourik en Jaap Drupsteen in dienst. Na de NS volgden De Spaarnestad, de Hollandse Beton Groep, Simon de Wit en de PTT-huisstijl (samen met Total Design). Doordat zijn onderwijswerk toenam, verliet Truijen het bureau in 1971. Aan de TH doceerde hij sinds 1964 en hielp hij de afdeling vormgeving opzetten. In 1971 werd hij hoogleraar en negen jaar later ging hij met emeritaat.
Deze biografie is afkomstig uit het boek ‘Visies op vormgeving, het Nederlandse ontwerpen in teksten deel 2: 1940-2000’ (2008) van Frederike Huygen. Voor deze biografie is gebruik gemaakt van de volgende bronnen:
– Truijen, E. ‘Brieven van een designer. Een autobiografie’, Delft 1990.
– Vlemmings, M. ‘Emile Truijen 1928-2003’, Items 23 (2004) 6, p. 8.